10+1 op Fredberg

All teams reunite!

Team Moengo vergezelde zondag Team Centrale Markt en Team Coronie weer. Dit keer voor een tripje. 3 dagen gingen we met z’n allen op uitstap richting de Fredberg! Maar eerst goed slapen, want de reis begon al vroeg.

We vertrokken om 7 uur ’s ochtends bij het kantoor van Su4You in een busje. Hier werd ons verteld dat wij de enige 11 (wij tien + vriend van Chiara) zijn die de trip maken. Na een half uur rijden was het al tijd voor aardappelkroketten met ketchup, ja we smikkelden dit lekker naar binnen om 7u30. We kochten er een zaklamp (voor 's avonds) en reden vervolgens, na enkele toiletpauzes nog 3 uur door tot het basiskamp. Hier kregen we van de koks B. en B. een stevige maaltijd om vervolgens te vertrekken richting de Fredberg. De wandeling op de berg deden we niet alleen, de familie F., die al een nachtje op het basiskamp hadden overnacht, vergezelde ons en werd al snel betrokken in de groep.

380 hoogtemeters later stonden we met een prachtig uitzicht te genieten op een granieten rots. Hier kregen we door gids C. popcorn voorgeschoteld. Een hele fotoshoot kon natuurlijk niet ontbreken, een paar resultaten vind je hieronder:

Koks B. en B. kwamen mee de berg op. Wat kunnen zij lekker koken! (Willen jullie aub mee komen naar België en elke dag voor ons koken??) We kregen lekkere Saoto soep voorgeschoteld. Dit is een kippensoep gecombineerd met rijst, een hardgekookt ei, groentjes, gebakken uitjes en gepluisde kip. Dit alles gemaakt met minimalistische middelen die zij benoemden als de keuken.  

Na het eten verdeelden we de hangmatten en zo kreeg familie F. Kiara als nieuwe dochter. Sommige gingen - al dan niet noodgedwongen - het avontuur aan en sliepen zonder klamboe (muggennet) in de open lucht. Gelukkig waren er hier (gek genoeg) minder muggen dan in Paramaribo. Voor het slapengaan gingen we weer naar de rots met het uitzicht. De hemel was niet bewolkt dus konden we genieten van de sterrenhemel. We zochten naar sterrenbeelden en zagen de melkweg (dit is toch wat wij ervan maakten).

Een - voor sommigen onder ons - slapeloze nacht, wat gesnurk en een nachtmerrie-schreeuw later, stonden we vroeg op om de zonsopgang te aanschouwen. Dit met een 'heerlijke' koffie en een bewonderenswaardig uitzicht. We werden weer verwend met een uitgebreid ontbijt. Weer met een minimalistische keuken kregen we het volgende voorgeschoteld: pannenkoeken, oliebollen, groentjes, fruit, vers gebakken panbrood, ... Zoals altijd groot applaus voor B. en B., of zoals familie F. ze de bijnamen gaf: kippetje en duifje.

Tijd voor onze afdaling. Onze enthousiaste gids C. vertelde met plezier over de jungle en zijn buitengewone bomen en medicinale planten. We eindigden de wandeling met een deeltje vogels spotten. De rode rotshaan (zeker eens opzoeken!) kwam mooi voor ons poseren, zo konden we voldaan terugkeren naar het basiskamp.

Terug aangekomen stonden de andere koks al klaar met een maaltijd. Het doel van de trip voor de koks: ons met 5 kilo extra te laten vertrekken. We namen afscheid van de familie F. en de hutjes werden verdeeld. Zo bleven we nog alleen over op het basiskamp. Niet iedereen koos een hutje als slaapplaats, avonturiers Charlotte en Kiara kozen voor een hangmat, die was de avond ervoor in de smaak gevallen. Of het komt door de vogelspin die in één van de hutjes zat, laten we in het midden.

Een beetje genieten van de omgeving en de zon waren ons grootste aandeel tijdverdrijf, maar Manou zat nog op haar honger ... Hengelen! Dat wou ze de hele trip al doen, dus kom maar op met die hengel. Al snel beten de eerste visjes, maar ook een piranha! Met onze trotse vangst gingen we tot bij de koks, die ze zouden klaarmaken voor ons. De gefrituurde visjes werden het dessert van de avond.

Voor het avondeten maakten we nog een wandeling door de jungle, hier gingen we op zoek naar diertjes. Gespot: wat spinnen, slangen, grote padden (groter dan een hand) en kikkers. Na het - weeral - geweldige avondeten, sloten we de avond af met een gezellig kampvuur. De Surinamers konden onze Belgische klassiekers maar weinig appreciëren (Bart Peeters en Clouseau) , dus schakelden we de muziek maar over naar wat zij noemen ‘shake muziek’ (lees als: muziek voor de heupen los te gooien). De toon was gezet voor de rest van de avond en enkelen onder ons gingen de uitdaging aan en dansten erop los met de Surinamers. Nieuwe woorden van de dag: hangmateren en parboreren (lees als: chillen in een hangmat en het drinken van een parbo biertje).

Het was een lange dag en tijd om in ons bedje (en voor sommige de hangmat) te gaan. Het was een koude, gezellige nacht met wat vogelspinnen om ons heen. Gelukkig hadden we de klamboe om ons te beschermen (degenen in de bedden dan toch)!

De derde dag, de dag waarop we gingen terugkeren naar Paramaribo was aangebroken.

Na een zalig ontbijt van B. en B. met bananencake, vruchtencake, cinnamonrolls, ... en nog veel meer lekkers (de 5 kilo werd bijna bereikt), gingen we nog snel even zwemmen tussen de piranha’s en de kaaimannen. Oh ja, niet te vergeten nog even lekker hangmateren en goed lachen. De spullen werden gepakt en we vertrokken weer richting Paramaribo. We werden opgedeeld in 1 auto en 1 busje, Chiara en Jonas in de 4x4 en de rest in het busje met chauffeur K.

Well ... dat ging even anders dan verwacht.

Oeps 1:

Het had de vorige middag geregend en de modderplassen richting de geasfalteerde weg waren een beetje dieper dan verwacht. Het volgeladen busje kwam vast te zitten in de modder. Hup! Allemaal op blote voeten die bus uit en te voet verder wandelen! De 4x4 trok het busje eruit en zo konden we verder. Gelukkig waren de gidsen zo goed om wat later te stoppen bij een kreekje om onze voeten te kunnen wassen. De 4x4 had geen geduld, dus vertrok al verder (euuuh, oke dan?).

Oeps 2:

Omdat het busje zich had vastgereden in de modder is de rem van het busje kapot gegaan. Maar, alles is oké, we hebben de handrem nog. Of toch niet? De handrem doet het ook niet! Al hobbelend van links naar rechts kelderen we bergafwaarts. We vliegen wat van onze stoel en lap, we komen tot stilstand na een korte afdaling in een modderpoel. Chauffeur K. zucht. We rijden nog een beetje naar boven waar we de auto tot stilstand brengen. Het busje is niet meer veilig. Wat doen we nu ...

Er is geen bereik, de 4x4 is al doorgereden, en we zitten met een busje zonder remmen.
We staan stil en weten even niet wat te doen. Maar snel schieten we in actie: één groep zoekt signaal met de gsm om hulp te roepen en de andere groep zoekt houtbalken om de auto op te krikken. Chauffeur K. haalt het wiel eraf en vervangt de remblok, wat een held! Kiara krijgt signaal (hoe toevallig) en krijgt (gelukkig) Chiara aan de lijn. Hulp is onderweg! Iemand van de groep heeft een goede engelbewaarder, dat kan niet anders!

In die 2 uur dat we daar stilstonden hebben we onze tijd verdreven met zoeken naar steentjes. We kregen het schitterende idee om met die steentjes in België een (vriendschaps)armband te laten maken. Wij weten ons als groep toch altijd te kunnen amuseren!

Oeps 3:

Tijdens onze - lichtjes overdreven - crash, is er een onderdeeltje van de auto afgebroken, iets met de koelvloeistof wist K. ons te vertellen. Maar gelukkig kwam daar de 4x4 aan ter hulp. Chiara en Jonas zaten ondertussen in een hutje verderop naar de voetbal te kijken, de ene groep is de andere niet :). We verdeelden ons over de 4x4 en het busje. Met een kabel werd het busje verder getrokken. De weg was nog steeds hobbelig en door het trekken van de kabel werden we allemaal een beetje door elkaar geschud. Tot een iets te grote schok, bam...

Oeps 4:

De metalen trekketting kwam rond de band van het busje terecht … Een klapband! Genoeg meegemaakt met het busje! We duwden het de bosjes in en laten het achter. Met zen allen kropen we in de 4x4. Ja, 9 studenten, de bestuurder en chauffeur K. op het dak. Hoe we er allemaal in geraakt zijn met onze bagage en losse schoenen, weten we nog steeds niet zo goed. Bumpy Ride van Mohombi door de luidspreker, luidkeels meezingen, ieder een shotje Borgoe en gaan! Nogmaals, wij weten ons als groep toch altijd te kunnen amuseren!

Na een lange namiddag, komt er een groter busje ons tegemoet. Joepie, we zien de vertrouwde gezichtjes van Chiara en Jonas weer! We trokken richting de geasfalteerde weg en gingen terug naar Paramaribo.

WAT EEN TRIP!

We hebben goed gelachen, goed geparboreerd, goed gehangmateerd en goed genoten. Nogmaals suuuuper hard bedankt aan onze leuke gids C., koks B. en B., en natuurlijk de beste chauffeur die ons héél goed verzorgd heeft: K. we love you!

Batterijen opgeladen en klaar om verder te gaan met het onderzoek! Zin innnn!