Ondergedompeld in de marron cultuur

Na mijn aankomst (om team Ricanau te vervolledigen) hebben we maandag en dinsdag twee rustdagen gehouden. Deze heb ik gebruikt om wat meer zicht te krijgen op het werk verricht de laatste dagen. Ook werd er een verslag opgesteld van de workshop in Ricanau Moffo, dit was verhelderend om de huidige problematiek beter te begrijpen. Woensdag vlogen we er terug in en vertrokken we richting Ricanau Moffo. Deze keer gingen we met de boottaxi over de Cottiarivier. Het was een aangename boottocht van 30 minuten die halverwege even stilgelegd werd om onze drone te laten opstijgen. Op deze manier hebben we mooie beelden van de rivier en omgeving kunnen vastleggen.

Eenmaal aangekomen gingen we meteen aan de slag om beetje bij beetje missende informatie op de kaart aan te vullen. We wandelden verder tussen de huisjes die kris kras door elkaar staan. Na een korte tijd merkten we op dat er veel fouten te vinden waren op de gedateerde kaart die we ter beschikking hadden. Na veel zoek en oriënteer-werk denken we nu de kaart compleet aangevuld te hebben.

Donderdag hadden we een online meeting met de begeleiders in België. Hierna gingen we naar de winkel voor inkopen, hier werd Mathieu aangetrokken tot een krabbenstandje in de kofferbak van een auto op de parking. Zonder twijfelen had hij direct enkele (nog levende) krabben mee naar huis om klaar te maken. Na snel opzoekwerk begonnen we de krabben te kuisen. Het kuisen en koken verliep niet zonder risico, sommige krabben konden even heel agressief worden.

Vrijdag kregen we een nieuwe rondleiding in Ricanau Moffo door Pepe en Edje. We begonnen bij Edje zijn kippenboerderij.

De verdere wandeltocht verliep traag met vééél pauzes. Aangezien iedereen elkaar kent in het dorp zijn we telkens bij ieder huis onderweg gestopt. Dit bracht ook wel enkele voordelen met zich mee; we leren beetje bij beetje iedereen kennen en kregen vaak wat lekkers. We merkten tijdens de wandeltocht op dat eenmaal we iedereen leren kennen, ze super gastvrij en open zijn.

Het vervolg van de rondleiding focuste zich vooral op de waterproblematiek in het dorp. Door de hevige regenbuien neemt de afwatering naar de rivier telkens veel aarde en zand met zich mee. Hierdoor blijft het dorp maar zakken. Doordat het dorp nu zo laag komt te liggen, krijgt het te kampen met veel overstromingen in het regenseizoen. Niet enkel de afwatering via de grond zorgt voor problemen, ook zijn er telkens kleine kanaaltjes die aftakken van de Ricanaukreek over heel het dorp te vinden. Deze zijn bedoeld de afwatering via de grond te beperken. We wandelden langs alle kanaaltjes, waarbij ons opviel dat ze hard vervuild zijn en ook niet volledig werken zoals verwacht. Het water loopt op verschillende plaatsen vast doordat er geen buizen onder de weg lopen en het water dus niet kan communiceren.

Zaterdag gingen we om 9 uur op pad met Keba naar één van haar kostgrondjes (ze heeft er wel 22!). Na een boottocht van zeker een uur en een wandeling van 20 minuten lang kwamen we terecht in een stuk woud. We waren verbaasd wanneer we te horen kregen dat dit grondje nog niet eens de verste is. Sommigen zijn dus langer dan 2 uur onderweg naar hun grondje. Het was een avontuurlijke boottocht met enkele hindernissen zoals een boom dwars in de rivier. Verder waren we ook niet echt gekleed op een bezoek aan de kostgrondjes. We hadden niet veel informatie voorafgaand gekregen waardoor we klaarstonden in onze bottinnen en shorts. Normaal gezien werd er verwacht dat we hoge botten en een lange broek aan zouden doen, dit voor de muggen (en mogelijks slangen) in het woud. Uiteindelijk hebben we het wel overleefd ;). Keba gaf ons veel uitleg over de werking van hun kostgrondjes. Op het grondje waar ze nu bezig zijn met kappen zal ze in oktober banaan en gember kunnen planten. Haar werknemers waren zo lief om een boom voor ons te kappen als bankje. Na een uurtje uitleg zijn we verder gewandeld naar een grondje van haar dochter. Hier wordt ook banaan en gember geteeld, dit is een logische combinatie omdat bananenbomen relatief hoog zijn en de gember er onder geplant kan worden. Na 6 uur mee te volgen en opgegeten te worden door muggen keerden we terug naar Ricanau Moffo. Op de terugweg werden we wakker geschud door een hevige regenbui op de boot. Wat waren we bij aankomst blij om onze droge hangmatten te zien.

De overnachting was dit weekend in Ricanau Moffo gepland, voor de eerste keer. We kregen een hutje van Pepe zijn mama aan het water toegewezen, hier hingen we meteen onze hangmatten op. De overnachting verliep stroef, sommigen van de groep hebben heel weinig geslapen.

Zondag werden we uitgenodigd om samen te koken met enkele vrouwen van het dorp. Vlak voor de kooksessie kregen we allemaal traditionele kleding. De meisjes kregen pangi doeken en Mathieu kreeg een kamisa. Het was een leuke ervaring om samen met iedereen te koken op het vuur buiten. Het uiteindelijke gerecht was een traditionele cassave-soep met vis en rijst (allemaal hun eigen oogst en vangst).