Team Coronie OUT

Ondertussen zijn we weer in België maar ons Surinaams verhaal werd nog niet volledig beschreven.

Onze laatste week ging van start op zondag 2 april, palmzondag. We verbleven nog in de pastorie langs de RK (Rooms-katholieke) kerk, de perfecte locatie om mee te genieten van de sfeer die er al vroeg in de ochtend hing op deze feestdag. We voegden ons bij de lokale kerkgangers en beleefden zo een Surinaamse palmzondag. De mis startte buiten in de ochtendzon, en na een parade met klein orkestje ging de viering verder in de kerk.

Na de viering stonden we buiten aan de kerk de mensen op te wachten met onze overschot aan home-made ice-tea voor nog een klein vragenmomentje over Coronie en onze masterproef thema's. De ice-tea werd snel verslonden, net als onze verblijfsaankopen zoals beddengoed, knutselmateriaal en stoepkrijt die we gratis aanboden aan de kerkgangers.

Nog een laatste middagmaal bij eethuis Amelia afgehaald, met onderweg nog een stopje aan M. haar tafel voor een dozie (kokosbroodje). Dit was de allerlaatste keer dat we konden lunchen vanop het terras van de pastorie. Het prachtige balkon met magische uitzicht was toch wel een van onze favoriete plekjes, dit zal zeker gemist worden!

In de namiddag namen we afscheid van de pastorie en vertrokken we met de staatsbus weer richting Paramaribo. Daar stond Team Centrale Markt ons weer op te wachten om samen lekker uit eten te gaan bij Bar Bizar. Mooie afsluiter van een leuk weekend! Wat minder mooi, 's avonds keken we weer gezamelijk naar 'De Mol' en Conny ligt eruit :(

Maandag was al weer daar, tijd om er weer stevig in te vliegen. Belangrijkste punt van de week: presentatie voor het Ministerie van Openbare Werken en het Ministerie van Ruimtelijke Ordening. Hiervoor nodigden we ook een paar personen uit die ons tijdens ons onderzoek geholpen hadden en heel geïnteresseerd waren naar onze uiteindelijke vooruitgang.

Maar we zouden Team Coronie niet zijn, als we deze voorbereidingen niet zouden koppelen aan een leuke activiteit. Een presentatie voorbereiden kan namelijk vanop afstand, dus waarom dan niet van aan het zwembad bij Peperpot. Zo konden we toch nog genieten van de goede weer, het natuurpark met vele diertjes, lekker eten, ... en onze laatste week mooi afsluiten.

Na een zalige, maar korte (lees, team coronie is tot in de vroege uurtjes opgebleven voor de presentatie voor te bereiden) nacht in het hemels bed van het hotel, stonden we klaar voor onze wandeling door het natuurpark van Peperpot. Hier werden we vergezelfd door verschillende aapjes die onze wandeling opfleurden, samen met een slang die ons de schrik van ons leven bezorgde. Al bij al een avontuurlijke ochtend!

Dinsdagnamiddag was alweer snel daar, tijd om terug naar Paramaribo te gaan. Op de planning die avond: uiteten bij mexicaans restaurant Las Tias. Deze keer niet enkel met Team Centrale markt, maar ook Team Moengo en de Belgische proffen waren aanwezig. Gezellige avond, met veel lekker eten en veel bijbabbelen over onze projecten.

Woensdagochtend was het dan zover, DE presentatie. Daar stonden we dan, nog eens voltallig. 10 iets of wat zenuwachtige studentjes, benieuwd wat het publiek vindt van onze vooruitgang die we boekten op de voorbije twee maanden. Voor Team Coronie hadden meneer K., meneer D., en meneer B. een beetje tijd gemaakt om de presentatie bij te wonen. Zij waren belangrijke factoren aan het begin van ons onderzoek, en keken uit naar onze bevindingen. Maar ook Team Moengo en Team Centrale Markt hebben heel hun proces gepresenteerd. Nu weten we eindelijk waar iedereen mee bezig is geweest die maanden ;)

Om deze geslaagde presentatie te vieren gingen we een beetje verderop lunchen bij de Coffee Box. Dat is ondertussen ook een plaatsje dat niet weg te denken is binnen onze 2 maanden Suriname.

In de namiddag hadden we weer afgesproken met de proffen. Dirk had een kleine stadstour uitgestippeld door Paramaribo. Het was intussen zijn 15e keer in Suriname, professor in Erfgoedstudies, een goede combinatie voor een nieuwe roeping als gids als je het mij vraagt. Hij nam ons mee naar het modemuseum, de kathedraal, hotel torarica, ... en niet te vergeten een korte parboreer pauze, belangrijk!

Ineens was het al donderdag. Tijd voor Team Coronie om weer een goede portie stress voorgeschoteld te krijgen. Drukke dagen voor de boeg aangezien de proffen vrijdag in Coronie zullen toekomen voor een dagtrip. Na de laatste documenten te printen, souvenirtjes te kopen en een kort bezoekje aan de Centrale Markt vertrokken we naar de Coroniebus. Daar aangekomen had de buschauffeur slecht nieuws. Ook al hadden we gereserveerd, de bus zat vol met de mensen die in de ochtend met hem mee waren gereden. Geen paniek, de staatsbus (10 minuutjes wandelen verderop) rijdt ook, dus die proberen. Één klein probleempje ... die bussen zaten ook al vol, en daar moet je om 5u 's ochtends een plaatsje op reserveren, die konden we dus ook niet nemen. Hoe geraken we er dan? Oei oei oei ... Maar eerst belangrijkere dingen: eten.

En natuurlijk weten wij het altijd te regelen! De taxi chauffeur die ons naar het restaurantje bracht had wel een mooi klein busje, dat is interessant :) Voor we het wisten kregen we een zeer schappelijke prijs en zijn telefoonnummer voor een ritje naar Coronie na ons eten.

Met een paar extra maaltijden in onze doggy-bag vertrokken we naar Totness Palace. Ons nieuwe verblijfje voor onze laatste twee nachten in Coronie. Het is niet zo mooi als de pastorie, maar "it does it's job". Als onze voorlaatste avond in Coronie van start gaat, gaan we toch nog eens de weg op met een paar vragen over de bewatering van mensen hun landbouw. Weer staan we al heel snel bij verschillende mensen in de tuin tussen de groentjes en de diertjes.

Een kort avondmaal later is er weer paniek. Vrijdag staat er een verrassing op de planning voor de proffen en onze medestudenten. Maar heel even liep die de avond op voorhand in de soep. De verrassing: een toeristische tour door Totness en aangrenzende plantages. We kregen bericht dat het regelen van het busje niet gelukt was ... Maar gelukkig is onze beste vriend D. nooit ver weg met een oplossing. Fieuww! De tour kan gewoon weer doorgaan, alles is terug in orde.

De volgende dag was het dan zo ver. De proffen kwamen aan met Team Moengo, Team Centrale markt onderweg met de staatsbus, alles tot in de puntjes uitgestippeld vertrokken we van het hotel richting de RK gebouwen. Om even terug te blikken naar het project van vorig jaar gingen we een kijkje nemen naar het jeugdgebouw en konden we nog net de kerk binnen bekijken voor de viering van Goede vrijdag. Hier vergezelde Team Centrale Markt ons en zo gingen we verder naar de lunch bij eethuis Amelia. Drukke dag met de feestdag, maar nog steeds even lekker als altijd. Vanuit deze plaats is onze tour van start gegaan.

De aandachtige lezer kan zich nog een paar blogs terug herinneren dat we als kennismaking een tour voorgeschoteld kregen door B. doorheen Coronie. Deze tour hebben we uitgebreid en samen met de gids B voorbereid voor de proffen en onze medestudenten. We begonnen bij de kokosverwerking, jammer genoeg konden we het proces niet zien. Het geloof stelt dat er op Goede vrijdag niet gewerkt mag worden, dus bleef het bij een theoretische uitleg over de verwerking. Na de kokosverwerking gingen we een kijkje nemen in een botanische tuin en kregen we veel uitleg over planten, bomen, kruiden, ...

Zo reden we door naar het plein van de DC, met de oude DC-woning. Van hieruit gingen we een stukje te voet verder naar het mangrovecentrum waar we een afspraak hadden voor een korte rondleiding. Hierna gingen we nog een stukje verder naar het Tata Colin plein, voor de uitleg over Tata Colin, een bezoekje aan het staatslogeergebouw en niet te vergeten: plas- en cake-pauze. De cake was een kleine traktatie van Team Coronie, gemaakt door kok B. die we hadden leren kennen op de Fredberg. Dankuuu!

Dan weer het busje op, richting Soemboredjo (het zuidelijke deel van Totness). Hier reden we door de Javanenwijk, langs de moskee en het voetbalveld richting de rijstvelden. Gids B. wist ons overal te verrassen met zijn uitgebreide kennis. Daarna reden we de Totness Airstrip op, en bekeken we de vliegtuigjes die gebruikt worden voor de rijstteelt. De voorlaatste stop op de trip was aan de zoetwater zwamp, of hoe de locals het noemen "jutapal". Van daaruit reden we verder richting het plein en namen we de benenwagen naar de dijk, waar we ons afscheidsfeestje hadden gepland. De laatste avond in Coronie konden we niet zonder een kleine viering laten voorbijgaan. We hadden Roti en Dozie voorzien voor iedereen en verkochten wat biertjes op de dijk. Ook kwamen er nieuwe vrienden met muziek en lampjes. Gezellig!

Eens het donker werd verplaatsten we ons naar het plein, waar meer licht is, en de koude zeebries niet aanwezig was. Goede vriend D. kwam met zijn dj-set naar het plein en zo vierden we met al onze nieuwe vrienden onze laatste avond. Maar aan alle leuke dingen komt een einde, we namen afscheid van iedereen en in het bijzonder onze vriend D. die toch wel een speciaal plekje kreeg in ons hart.

De volgende ochtend was het weer tijd om naar de stad te trekken. Enkelen van Team Moengo en Team Centrale Markt gingen nog een laatste tripje maken naar Bigi Pan, de rest vertrok weer naar Paramaribo.

Al snel kwam de confrontatie met de koffers... de twee maanden werden ingepakt en gewogen. Om onszelf toch nog een laatste cadeautje te geven, gingen we iets specialer uit eten. Een 4 gangen menu met een lekker flesje wijn. We eindigden de avond bij D-bar waar we afscheid namen van Surinaamse vriend T.

De laatste dag was aangebroken, dus nog een laatste keer genieten van het warme weer bij Hotel Babylon in de stad. Voetjes in het zwembad, lekker zonnen en goed lunchen! Het besef dat we de volgende dag vertrokken drong toch wel een beetje binnen. Voor we het wisten was iedereen weer in Paramaribo voor een laatste keer samen uiteten te gaan. Special guest aan de tafel: Gids A. waarmee we naar Seliba en Brownsberg geweest zijn. Ook hij kreeg een speciaal plaatsje in ons hart! We konden niet vertrekken zonder afscheid te nemen van hem. Later op de avond nog een drankje bij 't Vat en toen kwamen er al een paar traantjes naar boven.

Maandagochtend was aangebroken, tijd om te vertrekken. Met een tiental koffers in de gang namen we afscheid van onze conciërge K. en leverden we de sleutel van de kamer in. Buschauffeur A., die ons ook naar Fredberg had vervoerd, kwam ons ophalen voor naar de luchthaven te vertrekken.

Samen gepropt in het busje, onze "Dit is Su" afspeellijst door de boxen van het busje, en voor we het wisten stonden we aan de luchthaven. Gezamelijk lieten we een traantje en trokken we met onze koffers naar binnen. 4u op voorhand aanwezig, maar de tijd vloog voorbij. Ineens staan we de volgende ochtend in Amsterdam en wachten er al een paar vroege vogels ons op (met spandoek).

9 weken eerder slechts kennissen, nu hechte huisgenoten waarvan we afscheid moeten nemen...
Tot snel, dikke knuffel, tot in Antwerpen!

TEAM CORONIE OUT
Ofja, nog even komende maanden die thesis schrijven, daarna Team Coronie out.