CLOSE

Coronie: vredig, vrij en VRIENDELIJK

Team Coronie viert feest

Dinsdag vierden we Zoë haar verjaardag met een uitgebreid ontbijt en een lichtgevende kroon. We maakten kennis met onze oven en dat ging niet van een leien dakje. Volgens bronnen ligt er nog steeds een croissant ergens in een gleuf van de oven. Maar iedereen heeft lekker gesmuld en Zoë kreeg haar favoriete snack: cheesecake. Natuurlijk moesten we ook nog wat werken. We hadden een afspraak op het ministerie van openbare werken bij de onderdirecteur van droge civieltechnische werken: de grond en de wegen dus. Na dit gesprek reden we naar een coffee place voor een heerlijke koffie en guess what? meer cheesecake :) We sloten de dag af met een pizza bij Bar Zuid en een cocktail op de Waka Pasi. Die boulevard is moeilijk weg te denken bij ons verblijf in Paramaribo.

En niet te vergeten: Zoë die een slang vasthoudt ??!

Op naar Coronie!

Woensdag trokken we weer naar Coronie. Ons tweede bezoek was op z’n minst gezegd ... avontuurlijk. We vertrokken met de Coroniebus in Paramaribo om 12u30. Al was onze rit al vroeger van start gegaan. Om een goede plaats te verzekeren op de bus kom je best op tijd. Daar zaten we dan om 11u15, te wachten …

Een rit van 3u en een plaspauze later, arriveerden we aan de pastorie. Hier werden we ontvangen door mevrouw O. en een gekko of 2. Een koffie’tje en een gekkomoord van mevrouw O. later konden we er weer tegenaan. Zo vertrokken we naar de winkel voor ons kort verblijf voor te bereiden en eindigden bij jawel: eethuis Amelia. We konden de lekkere bami niet aan ons voorbij laten gaan. Eens terug in de pastorie, kon na ons “ontbijtgranen try-out moment” de voorbereiding echt van start gaan.

Op ontdekking door Coronie

Op de planning deze drie dagen: een feedback-moment met de Belgische proffen, een tour door Coronie en een participatiemoment.

Donderdagvoormiddag begon met onze feedback. Hier zagen we onze Belgische proffen (online) weer voor het eerst sinds ons vertrek naar Suriname. Zo konden we ze vertellen over alle leuke dingen die we al gedaan hebben, de interessante gesprekken die we al gehad hebben, en wat nog op de planning staat komende weken.

Na een voormiddag binnenzitten hadden we nood aan wat buitenlucht. De districtscommissaris - vergelijkbaar met een burgemeester - had voor ons een van zijn medewerkers op pad gestuurd met busje om ons zo wegwijs te maken in Coronie. Zo konden we kennismaken met al wat het district te bieden heeft. De rondleiding met gemotiveerde gids B. startte na een korte uitleg over de opbouw van het district.

Het meest overweldigende deel van het district: de kokos. De kokospalm is overal te zien in Coronie. Met het grootste aantal kokospalmen van het land wordt het dan ook het kokosdistrict genoemd.

We kregen een demonstratie van kokosverweking in de achtertuin van een Coroniaan in de plantage Friendship. Bij de kokospalm wordt echt alles gebruikt, van de vrucht tot de boom. Onze gids hakte eigenhandig een kokosnoot open en gaf ons een stuk kokos te eten. Hééééél lekker!

Verder in de tuin van de Coroniaan maakten we ook kennis met zijn biggetjes. Wat een cuties!
We wilden er nog uren lang naar kijken maar de tour ging alweer verder.

We stopten onderweg bij een lokaal kraampje met honing en kokosolie. We zijn makkelijk te overtuigen en sloegen allemaal een buit in.

Na de stop reden we de plantage Totness weer binnen en gingen we naar het zuidelijke deel. Hier kreeg je een heel ander beeld dan aan de Oost-west. Hier wonen de Javanen gegroepeerd, dit merk je ook aan de andere afwerking van de huizen. Voorbij het lokale voetbalveld reden we nog verder in zuidelijke richting. Hier is er het meest zuidelijke punt van Totness: de zwamp. Het is een plaats waar veel coronianen af en toe zwemmen, al is dit heel gevaarlijk. Er zitten namelijk vaak wilde dieren zoals slangen en af en toe zelfs een jaguar, vertelde onze enthousiaste gids. Aan de zwamp heb je een ver zicht op de rijstvelden ten zuiden van Totness. Hier is er ook een sluis om genoeg water bij de rijstvelden te houden.

Daarna kwamen we weer aan de kruising Friendship, Totness en de verbindingsweg de Oost-west. Hier ligt het Tata Collin plein, een soort samenkomst pleintje waar de markthal is, toiletten, de Coronie-supermarkt, … en natuurlijk: het standbeeld van Tata Collin. Een beeld van een belangrijk figuur voor de Surinamers. Er wordt in moeilijke tijden nog vaak naar verwezen als “ik ben de zoon van Tata Collin”. Als scheiding tussen Totness en Friendship ligt er het Totness-kanaal. Dit kanaal was zeer belangrijk voor de handel in Coronie en wordt tot op vandaag de dag nog steeds gebruikt door de lokale vissers.

Om onze tour af te sluiten reden we langs het kanaal verder tot aan de zeedijk. Deze dijk van 16 km lang werd nog niet zo lang geleden aangelegd. Totness is de enige plaats waar de dijk niet tussen de mangrovebossen ligt en waar er dus zicht is op de zee. Onderweg terug naar ons verblijf hadden we nog 1 missie die onze tour compleet zou maken: een verse vis kopen en klaarmaken. Zo ging onze gids B. bij verschillende lokale vissers met de vraag of ze nog vis hadden. Gelukkig was er nog iemand die ons kon verder helpen, en jawel, de liefdadigheid van de Coronianen kwam weer naar boven: we mochten de vis niet betalen.

Na deze geweldige namiddag en een dutje van Zoë op ons terras, moesten we er weer invliegen want ons participatiemoment kwam dichterbij. Op het menu die avond: Pasta met pesto, groentjes en kandra tiki vis. Manou wist deze deskundig te fileren, en zo smulden we van een zalig avondmaal.

Ontmoeting met de bewoners

Vrijdag was het dan zover: onze eerste officiële interactie met de bewoners. Vroeg gepakt en gezakt liepen we richting het Tata Collin plein. We maakten de avond ervoor zelfgemaakte Limonade - lees water met grenadine en fruit ;) - en een dromenvanger. We gaven de limonade gratis aan de bewoners in ruil voor het invullen van een vragenlijst. Deze hadden we in Paramaribo al voorbereid en geprint. Door deze enquete kunnen wij een beter beeld vormen over de buurt en wat de Coroniaan belangrijk vindt.

De laatste vraag op de vragenlijst was “Wat is jouw droom voor Coronie”. Deze dromen hebben we dan opgehangen in onze zelf geknutselde dromenvanger, die ietsje langer duurde dan verwacht om te maken. Maar het was een succes! De Coronianen vonden de limonade lekker en waren heel benieuwd naar de dromen die al opgehangen werden. Zo dachten we ons tripje perfect af te sluiten… was dit even anders.

We vroegen aan onze geburen langs onze stand, die er in het weekend een kraampje hebben, waar we precies de bus moesten nemen. Deze bus komt normaal van Nickerie en rijdt dan via Coronie naar Paramaribo. We dachten alles geregeld te hebben, maar toch niet. De bus reed niet die dag.

Wat hebben we geleerd: de staatsbussen zijn toch niet zo te vertrouwen als wij dat kennen in België. Maar we werden absoluut niet aan ons lot overgelaten.

De Coronianen zijn echte toppers! Twee telefoontjes en we hadden een geweldige man die ons wou brengen naar Paramaribo - een rit van 2u, en dan nog eens terug - in ruil voor zijn auto wat te tanken. Wauw, de Coronianen blijven ons verbazen, duizend maal dank.

PS: Sorry mama en papa dat we bij een vreemde de auto in kropen, we hadden geen andere keuze! Maar we beloven dat de Coronianen te vertrouwen zijn :)